هرآدمی زرفتن خود ردّ پا گذاشت اما چرا ز رفتن تو ردّ دست ماند؟؟

بسم الله الرحمن الرحیم

صبح از خواب که بیدار شدم ساعت حدود 8 بود . چندروزی بود که به اینترنت سر نمیزدم و چک کردن اخبار اول هرصبح از سرم افتاده بود.با اولین سلام و صبح بخیر ، مامان با بغض گفت چه سلامی و چه خیری؟ حاج قاسم رو شهید کردن ، نفهمیدم چی گفت ، باورم نشد ، نفهمیدم چطوری کنترل رو پیدا کردم و تلوزیون رو که روشن کردم . وقتی زیرنویس رو خوندم دیگه رو پاهام بند نشدم تکیه دادم به دیوار تا روی زانوهای سست شدم نیوفتم .

من درست نمیشناختمت حاج قاسم ولی تورو آزاده ای میدونم که همیشه حسرت سرباز بودن کنارت ، دوستی با امثالت و زندگی به سبکت رو میخورم.

از صبح دارم با خودم تکرار میکنم که "ای اهل حرم میر و علمدار نیامد" و بنظرم چقدر برازندس این اشعار سروده شده در وصف حضرت عباس(ع) برای شما، برازنده سبک زندگی سلحشورانه و اون دست غرق در خون و عقیقی که نشونست.

شهدای زیادی داده این انقلاب ولی هیچکدومشون هم سن و سال شما نبودن ، پیر باشی و دنیا به زانو نیاورده باشت ، که عافیت طلب نشده باشی و بهانه دنیا رو نتراشی خیلی مردونگی میخواد، ولله که چیزی جز شهادت نمیتونست جوابگوی این حجم از بزرگی شما باشه.

مطمئنم این اتفاق مثل عاشورا و مثل هر ریخته شدن خون شهیدی باعث برنده تر شدن شمشیر جبهه انقلاب اسلامی میشه.ان شا الله

 

+در طلب گوشه چشمی.